- Paolo Giordano
- 'Il corpo umano'
- Mondadori, 2012
- Vertaald uit het Italiaans door: Mieke Geuzebroek en Pietha Voogd
- 'Het menselijk lichaam'
- Bezige Bij, 2013
Na een vijfdaags bezoek aan België en Nederland om zijn nieuwe roman ‘Het menselijk lichaam’
te promoten is schrijver Paolo Giordano naar zijn woonplaats Turijn
teruggekeerd. Het tournee lijkt zijn
vruchten te hebben afgeworpen, want ‘Het menselijk lichaam’ staat op het moment
van dit schrijven in de top tien van best verkochte boeken. Niet helemaal
onterecht, want de Italiaanse auteur weet eenieder tijdens de gehouden
interviews te charmeren met zijn onzekerheid en zijn gevoeligheid,
karaktereigenschappen die zijn terug te vinden in de personages van zijn nieuwe
roman.
Oorlog als keuze
‘Het menselijk lichaam’ is Paolo Giordano’s tweede roman na de bestseller ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’. ‘Het menselijk lichaam’ gaat over een twintigtal jonge Italiaanse soldaten
die voor een naar een afgelegen basis in Afghanistan worden gestuurd. De vraag
is waarom ze gaan, want ze hebben geen dienstplicht zoals bijvoorbeeld de
Israëliers. Het is een keuze, evenals het de keuze van Giordano is om een roman
over dit onderwerp te schrijven.
De kracht en de macht van de interviewer
De lezer regeert heeft het genoegen gehad twee van de vier interviews mee
te maken die Giordano hield in België en Nederland. Als eerste moet gezegd
worden dat opviel hoe verschillend de houding was van Giordano tijdens het
interview gehouden tijden het Mind the Book festival in Antwerpen en die tijdens
Border Kitchen in Den Haag.
Interview Mind the Book: generatieroman
Op Mind the Book leek hij op zijn
hoede en was hij ietwat gereserveerd. Dit kan mede komen door het feit dat zijn
interviewer, Jelle van Riet, haar eigen
ideeën over ‘Het menselijk lichaam’ bevestigd wilde zien en Giordano als één
van zijn personages leek te beschouwen
door vragen als kogels op hem af te vuren en een antwoord af te dwingen. Zo wilde zij dat hij zijn generatie
beschrijft, aangezien deze roman wordt
beschouwd als een generatieroman. Giordano,
die hier moeite mee leek te hebben, werd door Van Riet berispt: daar deze
sessie gaat over engagement en iedereen zijn standpunt wil weten over zijn
generatie, zal hij daar wat over moeten vertellen.
Interview Border Kitchen: oorlog tegen spoken
De schuld van de onschuldige
De personages in ‘Het menselijk lichaam’ zijn van het ene op het andere
moment ineens geen kinderen meer, maar volwassenen. Al tijdens het schrijven wist Giordano dat de
jongste soldaat, onschuldig en puur als een kind, zou moeten sterven en met hem
de onschuld van de hele eenheid.
De mannen worden getroffen door een verantwoordelijkheid die ze niet
willen dragen, behalve een van hen. Alessandro Egitto is legerarts en voelt
zich al van kinds af aan schuldig, omdat hij zijn zus niet heeft kunnen helpen
uit de handen van hun veeleisende ouders. Anders dan de andere mannen op de
missiepost kent hij het schuldgevoel en de verantwoordelijkheid, want hij heeft
ze al lange tijd mee moeten dragen. Pas als hij geconfronteerd wordt met een
door hem gemaakte fout tijdens een
missie, weet hij het verleden te accepteren en zijn leven weer op te pakken.
Lichaam als pantser
In ‘het menselijk lichaam’ heeft het
lichaam de functie van een pantser tegen leed, een schild waarachter de angst voor het
volwassen worden, voor keuzes maken verborgen ligt. Een lichaam als omhulsel voor emoties die
diep weggestopt zitten en pas zichtbaar worden in de meest extreme
omstandigheden. Giordano schrijft in ‘Het menselijk lichaam’ niet over de
oorlog, maar over wat de oorlog met je doet.
Hij toont de ware aard van een twintigtal soldaten, die even onzeker en
even gevoelig zijn als de schrijver zelf.
Giordano vond de ideale locatie om zijn eigen verwarring en innerlijke
strijd weer te geven via personages in Afghanistan. Waarheen zou hij moeten
afreizen om zijn volgende levensfase te beschrijven?
Dit is misschien ook leuk om te lezen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Help deze blog interactief te houden en reageer hier!